Objazdowy Festiwal Filmowy. WATCH DOCS

Ideą Festiwalu jest zaprezentowanie szerokiej publiczności tematyki praw człowieka, poprzez wybitne dokumenty filmowe z całego świata. Watch Docs realizowany jest dzięki Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka oraz Społecznemu Instytutowi Filmowemu, którzy organizują we współpracy z wieloma partnerami z całej Polski, w tym również z Centrum Kultury i Turystyki to przedsięwzięcie.
Wstęp na wszystkie projekcje i imprezy towarzyszące jest bezpłatny!!!

IMPREZA TOWARZYSZĄCA – WYSTAWA „O KROK OD RAJU”, Autorzy zdjęć: Thomas Orchowski, Agnieszka Kunicka

Według danych ONZ na świecie żyje dziś ponad 67 mln ludzi, których wojny, prześladowania lub bieda zmusiły do opuszczenia swoich krajów lub miejsc zamieszkania (to najwięcej od czasu II wojny światowej). Wielu z nich szuka lepszego życia w Europie. Tylko w 2015 roku na nasz kontynent przedostało się w sumie ponad milion uchodźców i migrantów, głównie z Syrii, z Afganistanu i z Iraku. Przeszło 3700 ludzi utonęło podczas nieudanych przepraw przez Morze Śródziemne. Co prawda kontrowersyjna umowa z Turcją z marca 2016 roku ograniczyła największą falę migracji przez Grecję, ale prawdopodobnie tylko na jakiś czas, bo obecnie celem zdesperowanych uciekinierów stały się Włochy, do których prowadzą znacznie bardziej niebezpieczne szlaki morskie.

O uchodźcach i migrantach trzeba mówić, bo wszystko wskazuje na to, że wędrówki ludów bedą nadal trwać. Istotna w przybliżaniu tego zjawiska jest fotografia. Szczególnie ta funkcjonująca poza mediami, która bez ich pośrednictwa pokazuje stan faktyczny, nie opowiadając się po żadnej ze stron i pozostawiając interpretację widzom. Dwójka fotografów: Thomas Orchowski i Agnieszka Kunicka postanowiła opowiedzieć w ten sposób, co dzieje się z uchodźcami. Ich prace będzie można zobaczyć podczas Festiwalu.

Wystawa będzie dostępna w terminie 26 września – 3 października w CKiT.

Andrea Deaglio prezentuje w swoim filmie studium konkretnego epizodu uchodźczo-migranckiego kryzysu w Europie. Nie siląc się na uogólnienia, chłodnym okiem obserwuje jeden dzień w Ventimiglia – nadmorskim miasteczku na granicy włosko-francuskiej, w którym utknęło kilkuset afrykańskich migrantów. Determinacja przybyszy, gotowych rzucać się ze skał w morze, by uniknąć aresztowania, kontrastuje z rzeczowym, choć mało skutecznym podejściem ścigających ich policjantów, a wszystko to pod okiem dziesiątek fotoreporterów i dziennikarzy. Bo też medialny show wokół trwającego kryzysu jest jednym z głównych tematów tego filmu. Z jednej strony mamy migrantów i uchodźców, którzy w wyniku decyzji francuskich władz o zamknięciu granicy znaleźli się w próżni, z drugiej – media, które przyciąga jedynie sensacyjny temat. W symbolicznym skrócie przedstawiają to pierwsze ujęcia filmu – fotografowie poszukujący dramatycznych kadrów uwijają się wokół rozrzuconych po skałach ciał śpiących ludzi. Demonstracje przybyszy nie zwracają niczyjej uwagi, wielkie zainteresowanie reporterów wzbudzają za to przepychanki z policją. Do odbiorców dotrze tylko dramatyczny obraz pozbawiony kontekstu, który łatwo poddaje się manipulacji.

18.00 Katastrofa na morzu / Holandia 2014, 15' / Reż. Morgan Knibbe

3 października 2013 roku w pobliżu włoskiej wyspy Lampedusa zatonęła łódź przewożąca 500 Erytrejczyków. Utonęło ponad 360 osób. Abraham, jeden z ocalałych, na pełnym wraków łodzi nabrzeżu opowiada o tragicznych doświadczeniach. Tymczasem port ogarnia coraz większy chaos, gdy setki trumien ładowane są na wojskowy statek. Siłę wyrazu tego krótkiego dokumentu podkreśla jeszcze jego celnie dobrany styl wizualny.

18.30 Bez wyjścia. Historia Rehtaeh Parsons / Kanada 2015, 48' / Reż. Rama Rau

Życie 15-letniej Rehtaeh Parsons zamieniło się w piekło po jednej imprezie. Została zgwałcona przez kolegów w domu jednego z nich, czego z powodu nadmiaru wypitego alkoholu nie mogła pamiętać. Następnego dnia zdjęcie dokumentujące gwałt, za sprawą napastników, znalazło się w sieci. Zostało udostępnione tysiące razy w całej Kanadzie, a próby uzyskania pomocy policji przez 15-latkę i jej rodziców kończyły się niepowodzeniem. Dwa lata ciągłych upokorzeń i znęcania się doprowadziły do tragicznego samobójstwa Rehtaeh. Jej śmierć odbiła się echem na całym świecie, wywołując szeroką dyskusję na temat cyberprzemocy, kultury gwałtu i przemocy seksualnej w Internecie. Dzięki rosnącej presji społecznej i medialnej, kampanii internetowej oraz zaangażowaniu Anonymous, którzy zagrozili ujawnieniem tożsamości gwałcicieli, lokalny rząd Nowej Szkocji oraz Kanadyjska Królewska Policja zdecydowały o otwarciu sprawy i postawieniu napastników przed sądem. W 2014 roku Kanada, jako jedno z pierwszych państw na świecie, przyjęła prawo umożliwiające zwalczanie cyberprzemocy, nazywane również Prawem Rehtaeh.

19.20 Twarz Ukrainy-casting na Oksanę Baiul / Australia 2014, 7' / Reż. Kitty Green

Kitty Green odwołuje się w swoim najnowszym krótkim filmie do postaci Oksany Baiul – pierwszej ukraińskiej medalistki olimpijskiej i symbolu odrodzonego państwa. Na ekranie widzimy po kolei kilkanaście dziewczynek odgrywających rolę narodowej bohaterki, której emocjonalna reakcja na olimpijski triumf niegdyś zjednoczyła Ukrainę. Dziś sytuacja w kraju jest jeszcze trudniejsza niż wówczas: łzy kilkuletnich bohaterek filmu nie są wynikiem dziecięcej egzaltacji, lecz dotarcia do przejmujących wojennych wspomnień.

19.30 Przekaż wiośnie by nie nadchodziła / Wlk. Brytania, Agfanistan, 2015, 83' / Reż. Saeed Taji Farouky & Michael McEvoy

W 2014 r. Międzynarodowe Siły Wsparcia Bezpieczeństwa oficjalnie zakończyły działania bojowe w Afganistanie, tym samym przekazując kontrolę nad całym krajem miejscowym żołnierzom. W bazie NATO w prowincji Helmand nie zostało nic poza magazynami dla dorosłych, setkami plastikowych butelek typu PET i kilkoma książkami, w tym Nowym Testamentem i kroniką 100 dni prezydentury George’a W. Busha po zamachach z 11 września. Na drzwiach do jednego z pomieszczeń wciąż wisi tabliczka z napisem „Boże, błogosław naszych żołnierzy – w szczególności snajperów”, lecz teraz na twarzach członków ubogo wyposażonej kompanii Afgańskiej Armii Narodowej z miasta Giriszk ta apostrofa może wywołać już tylko gorzki uśmiech. Nadchodzącej wiosny to oni będą musieli przeciwstawić się najgroźniejszej od 13 lat ofensywie Talibów. Wydaje się, że w jeszcze trudniejszej sytuacji znajdują się jednak cywile, którym – bez względu na to, czy okażą się lojalni wobec sił rządowych, czy opowiedzą się po stronie Talibów – grozić będzie śmiertelne niebezpieczeństwo. Nakręcony w technice CinemaScope dokument Farouky’ego i McEvoy’a to dramatyczny portret pełnego niepewności społeczeństwa i wojny, w której nie biorą już udziału helikoptery typu Black Hawk.

Bohaterka nowego dokumentu Lidii Dudy, autorki rewelacyjnych Uwikłanych, to na pewno postać niezwykła. Starsza pani, która w wieku 70 lat zaczęła jeździć autostopem i nie znając praktycznie żadnego języka obcego zwiedziła pół świata, a na dodatek wróciła do rodzinnego domu z młodszym o kilkadziesiąt lat kochankiem, zdecydowanie odbiega od stereotypu prowincjonalnej emerytki. Ukazana częściowo w filmie bałkańska eskapada pani Teresy udowadnia, że świat może otworzyć się przed każdym, kto ma otwartą głowę. Wszystko jest możliwe to film o przekraczaniu granic w sensie dosłownym i metaforycznym, ale jego twórcy traktują swoich bohaterów z ogromnym szacunkiem. Nie ma tu pogoni za sensacją, a jedynie wytrawna obserwacja, podkreślona znakomitym montażem. Dzięki przemyślanej konstrukcji ten świetny dokument stopniowo odsłania przed widzem kolejne warstwy opowiadanej historii i motywacje bohaterów.

17.00 Ni Hao Holland / Holandia 2015, 25' / Reż. Willem Timmers

Po świetnym dokumencie „Z kamerą wśród ludzi”, przedstawiającym turystkę do „egzotycznych krajów” jako gorzką komedię omyłek, tym razem Willem Timmers z równym talentem, poczuciem humoru i antropologiczną wyobraźnią prezentuje egzotykę à rebours – chińskie turystki w Holandii. W poszukiwaniu „autentyczności” wyjeżdżają ze swojego wielkiego miasta, by poznać „tradycyjną”, rolniczą kulturę holenderskiej wsi. Gdzie z kolei holenderscy gospodarze ubierają je w chodaki i kładą do łóżek z zamierzchłych epok. Podobnie jak w poprzednim filmie także tu zderzenie obu perspektyw – zwiedzających i goszczących – owocuje znakomitymi efektami komicznymi, ale też pobudza do niebanalnej refleksji nad międzykulturową psychologią i etyką.

Chris Temple i Zach Ingrasci postanowili pokazać Zachodowi, jak to jest żyć w drugim co do wielkości obozie dla uchodźców na świecie – Za’atari w Jordanii, 11 kilometrów od granicy z Syrią. Współpracując z UNHCR, International Rescue Committe i Save the Children, uzyskali dostęp do obozu i zdecydowali, że zyski z filmu przekażą właśnie tym organizacjom. Młodzi filmowcy nie bardzo wiedzieli, czego się spodziewać i jak się zachować na miejscu, ale postawili sobie za cel zamieszkać w obozie w namiocie i zdobyć zaufanie uciekinierów z Syrii. Okazało się to łatwiejsze niż zakładali, spotkało ich ciepłe przyjęcie i otwartość. Powstał film szczery i intymny, pokazujący codzienne zmaganie się z rzeczywistością i ludzi starających się żyć normalnie mimo traumy czającej się w każdym wspomnieniu.

Klinika Budzik zaczęła działać w lipcu 2013 r. jako pierwszy w Polsce wzorcowy szpital dla dzieci po ciężkich urazach mózgu. Chociaż placówka dysponuje jedynie 15 łóżkami, od początku jej istnienia wybudzono już 21 pacjentów. W Budziku oprócz fizjoterapii i hydroterapii stosuje się również muzykoterapię, aromaterapię i wiele innych nowatorskich metod leczniczych. Przede wszystkim jednak w proces rehabilitacji zostają włączeni rodzice, którzy ze swoimi dziećmi mogą przebywać 24 godziny na dobę. Śpią na polowych posłaniach, które rozkładają obok szpitalnych łóżek, a budynek kliniki na wiele miesięcy staje się ich domem. To właśnie ich determinacji swój dokument postanowił poświęcić Piotr Małecki.

Aneta „zawsze miała wszystko”. Zrozumiała, co straciła, dopiero za murami więzienia, gdzie odsiaduje wyrok za morderstwo. W filmie Michała Szcześniaka poznajemy Anetę z nieoczekiwanej strony – jako troskliwą i empatyczną opiekunkę w domu spokojnej starości. Opieka nad chorą od dzieciństwa panią Heleną staje się dla Anety czymś więcej niż obowiązkową pracą społeczną. Starsza pani staje się jej naprawdę bliska. Michałowi Szcześniakowi udało się nie tylko znaleźć bardzo mocną historię, ale również w fenomenalny sposób opowiedzieć ją językiem filmowym. Resocjalizacja w jego dokumencie nie jest abstrakcyjnym pojęciem – to autentyczna ludzka historia z ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Czy odbycie kary rzeczywiście oznacza "wyjście na wolność"? Czy jest punktem wyjścia nowego życia, czy powrotem do punktu, w którym dokonało się zbrodni i początkiem dalszego „odsiadywania wyroku”, tyle że na wolności?

Human Rights Watch (HRW) to jedna z najbardziej kompetentnych organizacji zajmujących się ochroną praw człowieka na świecie. Jej słynne z obiektywizmu i rzetelności raporty piętnują wszelkie naruszenia praw jednostki, nie tylko w krajach rządzonych przez bezwzględnych dyktatorów, ale także w tak zwanych starych demokracjach. Tytułowy E-Team (Emergency Team) to zespół ekspertów HRW, którzy w momentach kryzysowych na miejscu najcięższych zbrodni, niejednokrotnie z narażeniem życia, badają świeże ślady, gromadzą zeznania świadków i dowody rzeczowe. Autorzy filmu towarzyszą członkom E-Teamu podczas kilku niebezpiecznych misji. Nerwowe ujęcia z ręki pozwalają nam niemal fizycznie odczuć stres nieustannie towarzyszący im w pracy. Anna i Ole udają się do Syrii, by na miejscu zbadać kwestię używania przez siły rządowe zakazanych przez prawo międzynarodowe bomb kasetowych. Kamera z bliska rejestruje szczegóły wyprawy: szaleńczy bieg przez zieloną granicę między Turcją a Syrią, momenty grozy podczas ostrzału, rozpacz ludzi, którzy przed chwilą stracili bliskich i nieoczekiwane wyznanie Anny, która oznajmia mężowi, że jest w ciąży. Kolejne misje, kolejne państwa: czwórka protagonistów przemierza coraz to nowe miejsca konfliktów, w nadziei na to, że ujawnienie szokującej prawdy zmusi w końcu społeczność międzynarodową do działania.

organizator:
Helsińska Fundacja Praw Człowieka
Społeczny Instytut Filmowy

współorganizator:
Centrum Kultury i Turystyki

Podziel się informacją: 



Pochwal się tym, co robisz. Pochwal innych. Napisz, co Cię denerwuje. Po prostu stwórz swoją stronę na naszym serwisie. To bardzo proste. 

Swoją stronę założysz TUTAJ ".

 Szczegółowe informacje o tym czym jest profil i jak go stworzyć: kliknij
Problem z założeniem profilu? Potrzebujesz porady, jak napisać tekst? Napisz do mnie. Pomogę: Joanna Turowska