Wydarzenie Roku w Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej: Bomsori Kim & Rafał Blechacz

Bomsori Kim jest laureatką pierwszej nagrody w 62. Międzynarodowym Konkursie Muzycznym ARD. Posiada ugruntowaną pozycję wśród znanych skrzypków młodego pokolenia. W 2016 roku zdobyła m.in. drugą nagrodę oraz nagrodę słuchaczy radia kanadyjskiego w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Montrealu, wkrótce po oszałamiającym sukcesie osiągniętym na XV Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego, na którym artystka zdobyła II nagrodę, nagrodę krytyków, a także dziewięć nagród specjalnych.

Rafał Blechacz o dziesięciu latach od zwycięstwa na XV Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Warszawie w roku 2005 zyskał pozycję artysty o formacie prawdziwie światowym. Jego wybitny talent został doceniony przez publiczność Europy, Ameryki, Azji; przez krytykę muzyczną, znakomitych dyrygentów i słynne orkiestry symfoniczne, producentów płyt, menadżerów i agencje artystyczne organizujące koncerty w najsłynniejszych salach i w największych centrach muzycznych.

Bomsori Kim i Rafał Blechacz wystąpią w najszlachetniejszej odmianie muzyki jaką jest kameralistyka. W ich wykonaniu melomani usłyszą pięć sonat na fortepian i skrzypce będących doskonałym zapisem historycznego rozwoju tej formy. Epoka klasycyzmu i Mozart, następnie romantyczny Fauré oraz jego rodak Debussy z muzycznym impresjonizmem. Koncert zwieńczy napisana w 1904 roku sonata Karola Szymanowskiego, będąca świadectwem dojrzałości muzycznej, doskonałego warsztatu a przede wszystkim wielkiego talentu początkującego wówczas, polskiego kompozytora.

Szczęśliwych melomanów posiadających bilety na wtorkowych występ czeka wielka muzyczna uczta.

Program koncertu:
Wolfgang Amadeus Mozart – Sonata F – Dur KV 376 na fortepian i skrzypce

I. Allegro

II. Andante

III. Allegro grazioso

Gabriel Fauré – Sonata A-Dur op.13 nr.1 na skrzypce i fortepian

I. Allegro molto

II. Andante

III. Allegro vivo

IV. Allegro quasi presto

Claude Debussy- Sonata g- moll na skrzypce i fortepian, L140

I. Allegro vivo

II. Intermède: Fantasque et léger

III. Finale: Très animé

Wolfgang Amadeus Mozart – Sonata C-Dur KV 296 na fortepian i skrzypce

I. Allegro vivace

II. Andante sostenuto

III. Rondo. Allegro

Karol Szymanowski – Sonata d-moll op. 9 na skrzypce i fortepian

I. Allegro moderato, patetico

II. Andantino tranquillo

III. Finał. Allegro molto, quasi presto

Rafał Blechacz: Ostatnie dziesięć lat kariery Rafała Blechacza, to czas występów z recitalami solowymi
i również wspólnych koncertów z orkiestrami symfonicznymi. Jednak przede wszystkim to czas wytężonej pracy przy fortepianie nad coraz to nowym repertuarem. Zdobywając Grand Prix, Złoty Medal i wszystkie z możliwych nagród regulaminowych: za najlepsze wykonanie mazurków, poloneza, koncertu, sonaty (tę ostatnią ufundowaną przez Krystiana Zimermana), także nagrodę publiczności - w ten niekwestionowany sposób został uznany za najznakomitszego wykonawcę utworów Chopina swej generacji. W takiej też roli zapragnęła go usłyszeć i bliżej poznać międzynarodowa publiczność, której nigdy nie zawodzi, zyskując jej sympatię i uznanie. W związku z tym młody artysta odbywa liczne i również odległe podróże artystyczne, wszak tytuł Zwycięzcy Konkursu Chopinowskiego ma swoją rangę i wymowę. Każdy i wszędzie chciałby usłyszeć i doświadczyć obcowania z talentem kogoś, kto w jakże trudnej rywalizacji i przed jakimż to kompetentnym i dostojnym
jury - okazał się najlepszym. Można tylko wspomnieć, że młody polski pianista zdecydowanie górował nad liczną i mocną, jak zawsze w Warszawie, grupą konkurentów. Jury, dla podkreślenia skali jego talentu, nikomu nie przyznało II nagrody, tylko dopiero III i następne.
Wspomniana praca nad repertuarem dotyczy rzecz jasna dzieł Chopina, ale trudno sobie wyobrazić, żeby pianista tej rangi nie wykonywał innych kompozytorów. Stąd ciągłe wzbogacanie repertuaru o utwory Bacha, Mozarta, Beethovena, Liszta, Brahmsa, Debussy’ego, Szymanowskiego. Spośród nich był wybierany również program na kolejne płyty (obecnie w liczbie pięciu) nagrane i wydane przez Deutsche Grammophon.
Mocnym i jakże wymownym akcentem podsumowującym ostatnią dekadę działalności artystycznej Rafała Blechacza jest amerykańska Nagroda Gilmore, przyznana w styczniu 2014 roku, a nazywana niekiedy „Pianistycznym Noblem”.
Rafał Blechacz urodził się w 1985 roku w Nakle nad Notecią. Grę na fortepianie rozpoczął w wieku pięciu lat. Uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej im. Artura Rubinsteina w Bydgoszczy pod kierunkiem prof. Jacka Polańskiego. W 2007 roku ukończył studia pianistyczne w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy w klasie prof. Katarzyny Popowej-Zydroń. Jeszcze jako uczeń zdobył wiele nagród i wyróżnień jak: I nagroda i Grand Prix w XIII Ogólnopolskim Konkursie im. Jana Sebastiana Bacha w Gorzowie Wlkp. (1996), II nagroda w V Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów "Artur Rubinstein in memoriam" w Bydgoszczy (2002), zwycięstwo w V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Hamamatsu w Japonii (2003).
Jako zdobywca Grand Prix Konkursu Chopinowskiego zaczął koncertować w najbardziej prestiżowych salach: m.in. w Concertgebouw w Amsterdamie, Musikverein we Wiedniu, Filharmonii Berlińskiej, Alte Oper we Frankfurcie, Herkulessaal w Monachium, Sali Pleyel’a w Paryżu, Royal Festival Hall oraz Wigmore Hall w Londynie, Tonhalle w Zurichu, La Scala w Mediolanie. Jest zapraszany na najlepsze festiwale muzyczne jak: Salzburg, Verbier w Szwajcarii, La Roque-d'Anthéron (Francja), Klavier-Festival Ruhr w Niemczech oraz Gilmore Festival w USA. Koncertuje z wieloma orkiestrami symfonicznymi, współpracując z wybitnymi dyrygentami, którymi są: Charles Dutoit, Valery Gergiev, Daniel Harding, Pavo Järvi, Fabio Luisi, Kent Nagono, Andris Nelsons, Victor Pablo Perez, Trevor Pinnock, Mikhail Pletnev, Jerzy Semkow, Antoni Wit, Dawid Zinman. W 2006 roku podpisał ekskluzywny kontrakt z niemiecką wytwórnią fonograficzną Deutsche Grammophon. Jest drugim w historii, po Krystianie Zimermanie, polskim artystą związanym z tą prestiżową firmą.
Pierwsza płyta z Preludiami Fryderyka Chopina ukazała się w 2007 roku. W Polsce uzyskała status platynowej płyty już w drugim tygodniu sprzedaży. Została wyróżniona wieloma nagrodami m.in. niemiecką „Echo Klassik” i francuską „Diapason D’or”. Rok później została wydana kolejna płyta, tym razem z sonatami Haydna, Mozarta i Beethovena i została przyjęta równie znakomicie. Po sukcesie dwóch pierwszych płyt artysta uczcił Rok Chopinowski’2010 nagraniem obu Koncertów fortepianowych Chopina z towarzyszeniem, pod batutą Jerzego Semkowa, legendarnej Concertgebouw Orchestra, która przez brytyjski „Gramophone” w roku 2009 została uznana za najlepszą orkiestrę świata. Tym razem trzecia już płyta Rafała Blechacza została uhonorowana prestiżową nagrodą krytyków z Niemiec, Austrii i Szwajcarii "Preis der Deutschen Schallplattenkritik”. W Polsce uzyskała w krótkim czasie status podwójnej płyty platynowej. Kolejne nagranie - utworów Debuss’ego i Szymanowskiego,
z uwagi na dobór repertuaru jak i jego wykonanie zyskało znaczny rozgłos i uznanie międzynarodowej krytyki muzycznej. W 2012 roku Deutsche Phono Akademie przyznało mu nagrodę „Echo Klassik” w kategorii „Najlepsza płyta solowa roku” ( XIX i XX w.). Ponadto nagranie to zostało wyróżnione jako Album Miesiąca przez brytyjski magazyn „Gramophone”. Otrzymało też polską nagrodę fonograficzną „Fryderyk”, jako najlepszy album z muzyką klasyczną (2013). Jesienią 2013 roku Rafał Blechacz powrócił do repertuaru chopinowskiego nagrywając jego siedem wielkich polonezów. Album ten już w dniu sprzedaży okazał się złotą płytą. Otrzymał wyróżnienie "Preis der Deutschen Schallplattenkritik”, jako najlepszy album w kategorii „Muzyka fortepianowa” (2013).
Rafał Blechacz za swoją dotychczasową działalność artystyczną w lipcu 2010 roku otrzymał nagrodę Premio Internazionale Accademia Musicale Chigiana (Siena), przyznawaną przez międzynarodowe jury krytyków muzycznych. W stycznia 2014 w Nowym Jorku został ogłoszony zdobywcą Nagrody Gilmore’2014, niezwykle wysoko cenionej w świecie pianistycznym, która jest przyznawana co cztery lata najbardziej wyróżniającemu się artyście z udzieleniem finansowego wsparcia dalszej kariery artystycznej.
24 lutego 2015 roku w Warszawie podczas koncertu w Filharmonii Narodowej został odznaczony, przyznanym przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Bomsori Kim: Bomsori (kor. dźwięk wiosny) Kim jest laureatką pierwszej nagrody w 62. Międzynarodowym Konkursie Muzycznym ARD. Posiada ugruntowaną pozycję wśród znanych skrzypków młodego pokolenia.
Bomsori zwróciła na siebie uwagę w 2010 roku jako najmłodsza laureatka IV Międzynarodowego Konkursu Muzycznego w Sendai, jeszcze w tym samym roku zyskując międzynarodowy rozgłos po udanym debiucie na scenie koncertowej. W 2016 roku zdobyła drugą nagrodę oraz nagrodę słuchaczy radia kanadyjskiego w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Montrealu, wkrótce po oszałamiającym sukcesie osiągniętym na XV Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego, na którym artystka zdobyła II nagrodę, nagrodę krytyków, a także dziewięć nagród specjalnych. Bomsori jest również laureatką XV Konkursu im. Piotra Czajkowskiego, Konkursu im. Królowej Elżbiety, X Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Jana Sibeliusa, III Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego w Chinach, VIII Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Josepha Joachima oraz Konkursu Koncertowego organizowanego przez nowojorską Juilliard School.
Bomsori Kim wystąpiła jako solistka w wielu prestiżowych salach koncertowych, w tym w Złotej Sali Musikverein w Wiedniu, w Sali Czajkowskiego w moskiewskim konserwatorium, w Sali Filharmonii w Petersburgu, w Sali Koncertowej Radia Słowackiego w Bratysławie, w Finlandia Hall w Helsinkach, w Herkulessaal i Prinzregententheater w Monachium, w Sali Kameralnej Filharmonii Berlińskiej w Sali im. Smetany w Pradze, a także w Sali Koncertowej Seoul Arts Center.
Artystka grała pod kierunkiem wielu znanych dyrygentów, takich jak Andrzej Boreyko, Jacek Kaspszyk, Łukasz Borowicz, Marin Alsop, Hannu Lintu, Xincao Li, Sakari Oramo, John Storgards, Yuri Simonov, Pascal Verrot, Giancarlo Guerrero, Hunjeong Lim, Julian Kovatchev,Yoel Levi, Antonio Mendez, Pablo Heras Casado, Howard Griffiths, Hogh Wulff, z towarzyszeniem wielu czołowych orkiestr, takich jak Orkiestra Symfoniczna Rozgłośni Radia Bawarskiego, Moskiewska Orkiestra Symfoniczna, Montreal Symphony Orchestra, Belgijska Orkiestra Narodowa, Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie, NDR Radiophilharmonie w Hanowerze, Orkiestra Filharmonii Poznańskiej, Orkiestra Symfoniczna Radia Fińskiego, Orkiestra Filharmonii w Helsinkach, Królewska Orkiestra Kameralna Walonii, Monachijska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Filharmonii w Sendai, Orkiestra Kameralna w Kobe, Orkiestra Symfoniczna Qingdao, Orkiestra Symfoniczna Rozgłośni Radiowej w Beijing, Orkiestra Symfoniczna KBS, oraz Orkiestra Yomiuri Nippon Tokyo.

Bomsori Kim urodziła się w Korei Południowej. Ukończyła Narodowy Uniwersytet Seulski, gdzie studiowała pod kierunkiem Young Uck Kima.
Uzyskała również stopień Master of Music w nowojorskiej Juilliard School, gdzie kontynuuje studia. Artystka otrzymała również stypendium, dzięki któremu kształci się pod kierunkiem Sylvii Rosenberg i Ronalda Copesa. Bomsori Kim gra na instrumencie Joannesa Baptisty Guadagniniego z 1774 roku, udostępnionego dzięki wsparciu Fundacji Kumho- Asiana .
W październiku 2017 roku ukazał się debiutancki album Bomsori Kim z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Jacka Kaspszyka z koncertami skrzypcowymi Wieniawskiego i Szostakowicza, dla wytwórni Warner Classics.